crec que fa temps que no escric perquè fa massa temps que no parlo. Els silencis m'envolten i potser he perdut la pràctica en això... vamos allá.
*
tendría que analizar poco a poco qué es de mi vida ahora. Tanto silencio y puede que no sepa hablar ya. Tendría que hacerlo, si quisiese que me conocieras, tanto tu como tu, como el y ella. Tendría que analizarme y puede que creer en mi misma para poder confiar un poco mas en vosotros, y todo sigue siendo un bucle de esos infinitos, sabes? de esos que te joden durante más tiempo que los otros. No creo, no confío, no busco, no me preocupo.
Creo que desilusión no es bien la palabra, decepción tampoco.. melancolía? y sonrío.
pero es una de esas sonrisas vacías y satíricas que tanto me gustan, no te asustes. O si, mejor hazlo, yo lo hago.
miedo. Suena como raro. Tengo mil proyectos escondidos en mi interior, lo sé los veo y los siento pero... como encontrarlos? quizás los encerré demasiado.
Tengo mil sentimientos perdidos en mi interior, listos para dar y no recibir, listos para salir en cualquier momento pero... a la mínima huyen, ¿¡donde vais cobardes!?
Tengo mil maneras de ver las cosas aunque esté medio ciega.
Tengo mil sonrisas atrapadas y menos vacías que estas, tengo mil miradas sinceras esperando detrás del espejo.
Tengo mil ganas de cogerte y hablar, callar menos y abrirme más.
tengo tengo tengo...... y carezco de tantas cosas de ellas...
pero a pesar de tanta negatividad encontrada me siento bien.
como ya dije hace poco, mi nueva vida ha empezado y no me arrepiento de ella. Y quiero avisar, avisar de que me iré tarde o temprano, me iré y no por vosotros, si no por mi.
sin ningún sitio claro en mente, ningún propósito de irme sin ti, y nada que quiera hacerme ir tengo que confesar que lo haré, para respirar un poco eso es todo.
de hecho.. creo que el viaje ya ha empezado. Empezó hace tiempo y continuo en ello. Continuo buscando, encontrando, sintiendo y huyendo.
going nowhere.